Wymagania dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej i metody testowania zasilaczy stabilizowanych prądem zmiennym
1 Podstawowe pojęcia
Kompatybilność elektromagnetyczna jest ważnym wskaźnikiem jakości produktów elektrycznych i elektronicznych. Można uznać, że jakość produktu składa się głównie z dwóch głównych treści: norm jakościowych i wskaźników technicznych. Pierwsza obejmuje normy ogólne, czyli międzynarodowe IEC oraz podstawowe normy sformułowane przez państwo w Chinach; ta ostatnia to regulacja funkcji produktu i jego wymagań technicznych. Kompatybilność elektromagnetyczna i podstawowe normy. Teraz EMC utworzyło kompletny system z podstawowych norm, wspólnych norm, norm rodzinnych i norm produktowych. Ponadto istnieją w tym celu specjalne przepisy międzynarodowe. Na przykład Unia Europejska sformułowała przepisy, które stanowią, że od 1 stycznia 1996 r. produkty elektryczne i elektroniczne muszą uzyskać świadectwo kwalifikacyjne zarządzania niskim napięciem (dyrektywa NN) i zarządzania kompatybilnością elektromagnetyczną (dyrektywa EMC), zanim będą mogły być sprzedawane w sklep. Z biegiem lat nowe standardy EMC zostały oficjalnie wydane w Chinach. Należy jednak zauważyć, że odpowiednie normy IEC EMC będą nadal aktualizowane z wersji roboczej lub starych wersji do wersji oficjalnych, a odpowiednie krajowe normy EMC będą również stale aktualizowane i wydawane, a najnowsza wersja będzie miała pierwszeństwo w odpowiednich testach EMC .
Warunki i metody badań EMC
Testowanie zależy od trzech czynników: metod, technik i sprzętu. Metoda jest określona zarówno przez zasadę pomiaru, jak i sposób użycia sprzętu badawczego. Technologia to wszystkie metody testowe przyjęte w celu uzyskania prawidłowych wyników testu (wyższa dokładność), a sprzęt to wszystko, co odzwierciedla powyższe dwa czynniki, aby służyć testowi. urządzenie techniczne. Wszystkie one muszą być wystandaryzowane, aby zagwarantować powtarzalność i autentyczność testów.
Warunki testu EMC są określane metodą testową. Metodę badania ciała dzieli się na metodę stanowiska badawczego przeprowadzaną w warunkach laboratoryjnych oraz metodę terenową przeprowadzaną w rzeczywistych warunkach użytkowania. Nie da się zasymulować wszystkich zjawisk interferencyjnych, które mogą wystąpić w terenie, zwłaszcza metoda polowa ma ograniczenia nie do pokonania. Jednak standardowe testy mogą dokładnie uzyskać informacje o działaniu EMC testowanego urządzenia. Z tego powodu międzynarodowym zaleceniem jest przyjęcie w pierwszej kolejności metody badawczej, chyba że nie można jej przeprowadzić w laboratorium, na ogół nie stosuje się metody polowej.
Główną metodą testu odporności jest wybór odpowiedniego poziomu dotkliwości zgodnie z warunkami środowiska elektromagnetycznego sprzętu, w połączeniu ze środkami podjętymi przez użytkownika dla sprzętu, przetestowanie zgodnie z odpowiednimi metodami testowymi, a na koniec ocena testu zgodnie z warunkami oceny z zastrzeżeniami zaproponowanymi przez normy dotyczące produktów Czy wynik jest kwalifikowany. Jest to główna różnica między testem odporności a innymi testami.
