Zasada i budowa termometru na podczerwień
Skoncentruj promieniowanie podczerwone otrzymane od mierzonego obiektu na detektorze poprzez soczewkę i filtr. Detektor generuje sygnał prądowy lub napięciowy proporcjonalny do temperatury poprzez całkowanie gęstości promieniowania mierzonego obiektu. W kolejnych podłączonych elementach elektrycznych ten sygnał temperatury jest linearyzowany, obszar emisyjności jest korygowany i przekształcany na standardowy sygnał wyjściowy.
Zasadniczo istnieją dwa rodzaje termometrów: termometry przenośne i termometry stacjonarne. Dlatego przy wyborze odpowiedniego termometru na podczerwień dla różnych punktów pomiarowych głównymi będą następujące cechy:
1. Wzrok
Celownik ma taką funkcję. Blok pomiarowy lub punkt wskazywany przez termometr można zobaczyć, a duży obszar mierzonego obiektu często można ominąć bez wzroku. Przy pomiarach małych obiektów i na duże odległości zaleca się stosowanie celownika z oznaczeniami na desce rozdzielczej lub laserowymi punktami celowniczymi w postaci przezroczystego lustra.
2. Obiektyw
Soczewka określa mierzony punkt termometru. W przypadku dużych obiektów na ogół wystarczający jest termometr o stałej ogniskowej. Jednak podczas pomiaru odległości od punktu ogniskowego obraz na krawędzi punktu pomiarowego będzie niewyraźny. Z tego powodu lepiej jest używać obiektywu zmiennoogniskowego. W zadanym zakresie zoomu termometr może regulować odległość pomiaru. Najnowszy termometr jest wyposażony w wymienny obiektyw zmiennoogniskowy, a soczewki do bliży i dali można wymieniać bez kalibracji i ponownego testowania.
3. Czujnik, czyli odbiornik widmowy
Temperatura jest odwrotnie proporcjonalna do długości fali. Przy niskich temperaturach obiektu odpowiednie są czujniki wrażliwe na obszary widma fal długich (takie jak czujniki gorącej folii lub czujniki termoelektryczne). W wysokich temperaturach stosowane będą czujniki fotoelektryczne składające się z germanu, krzemu, indu galu itp., które są wrażliwe na fale krótkie.
